Iedereen kent het wel: je moet even naar de wc tijdens lunch, en treft daar pal voor de deur een groepje scholieren aan die driftig voor de spiegel hun make-up en haar aan het doen zijn. Zij praten dan over de meest persoonlijke dingen. Maar op het toilet… nou, laat ik het zo zeggen, privacy is anders.
Een tijdje terug had ik ook zo’n voorval. Ik voelde me niet zo lekker en in onze klas was het zoals gewoonlijk ook erg rumoerig. Het werd me simpel weg eventjes te veel. Dus toen onze wiskundeles aan zijn einde kwam, wilde ik even naar het toilet, in de hoop daar rust te vinden.
Toen ik bij de wc aankwam stond er tot mijn verbazing helemaal niemand, en dat tijdens een pauze! Rustig checkte ik alle hokjes en ging in de minst vieze zitten. Op het moment dat ik net het deurtje dicht had gedaan, kwam er natuurlijk een groepje meiden binnen. Ik wilde nog steeds even alleen zijn, dus trok ik mijn benen op - zodat deze niet onder het hokje door zichtbaar zouden zijn - en bleef stilletjes zitten. Op dat moment dacht ik nog bij mezelf: “over een paar minuten gaan die weer weg, ik wacht wel even”. Maar dat was de grootste fout die ik had kunnen maken. Ze gingen namelijk helemaal niet weg.
Ik denk dat ik er ongeveer tien minuten had gezeten toen ik me besefte dat deze mensen hier bijna hun hele pauze wilden doorbrengen. Alle roddels kwamen naar boven, hoewel ik me er eigenlijk niet meer zoveel van kan herinneren. En tot de dag van vandaag weet ik ook nog steeds niet wie het nou waren. Het duurde steeds langer en langer, en ik wist ook wel dat als ik er dan nog uit was gestapt, het wel heel ongemakkelijk ging worden. Want waarom zat ik zó lang op het toilet?
Het ging van kwaad tot erger. Na nóg zo’n tien minuten was één van die meiden namelijk tegen de deur van mijn hokje aangebotst en had ze gezien dat die op rood stond! Lachend riep ze: “Oh my god!!! Deze staat op rood! Als hier echt iemand op zit hè, dan vind ik dat echt zo grappig!” Ik voelde mezelf helemaal rood worden, maar goed, dat konden ze dan gelukkig niet zien.
Uiteindelijk, na dus zo’n twintig ongemakkelijke minuten, is deze groep wel weggegaan, en ik ben heel voorzichtig als een soort slechte James Bond teruggelopen naar het lokaal, waar ik na de pauze nog een keer les had. Ach ja, ik kon er eigenlijk wel om lachen. Verder wil ik graag als boodschap even meegeven dat het toilet dus geen goede plek is om je privézaken te bespreken. En oh ja, voor iedereen die dit wel doet, kunnen jullie heel misschien de deurpost vrijlaten?
- Geschreven door Janne Vuur